Most Loved TracksNo loved tracks found...
Music Video LinksArtist BiographyAvailable in:
W marcu 1980 nawiązała współpracę z Budką Suflera. Lider zespołu, Romuald Lipko, zaczął komponować dla niej piosenki (do tekstów Andrzeja Mogielnickiego), które stały się przebojami. Pierwszą piosenkę, „Tyle samo prawd ile kłamstw”, zaprezentowano w programie Fonogama, gdzie Trojanowska otrzymała nagrodę publiczności. Tym samym utworem zdobyła pierwsze miejsce w Radiowym Studio Gama. Na 18. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej artystka wykonała utwór „Tyle samo prawd ile kłamstw” oraz wylansowała kolejny przebój – „Wszystko czego dziś chcę”. Za obie piosenki została uhonorowana nagrodą za interpretację. Dodatkowo otrzymała tytuł Miss Obiektywu, co uwiecznione zostało w jednej z kronik filmowych w segmencie Miss obiektywu. Oba utwory wydano na singlach oraz, wraz z utworami „Komu więcej, komu mniej” oraz „Tydzień łez”, na pierwszej w historii polskiej fonografii dwupłytowej EP-ce. Kolejne utwory – „Jestem twoim grzechem”, „Sobie na złość”, „Nic za nic” i „Pytanie o siebie” – wydano na drugim minialbumie. Na Festiwalu Interwizji w Sopocie Trojanowska zdobyła drugie miejsce (jako reprezentantka Tonpressu w międzynarodowym konkursie wytwórni płytowych) za wykonanie utworu „Tyle samo prawd ile kłamstw”. W listopadzie 1980 roku nagrała, wspólnie z Budką Suflera, recital telewizyjny zatytułowany Lunapark. W grudniu tego samego roku wystąpiła w programie Televariete w czeskiej telewizji, gdzie wykonała piosenkę „Sobie na złość”.
W 1981 roku Trojanowska wystąpiła w telewizji Rostock (NRD). Wszystkie wydane dotąd osiem nagrań złożyło się na wydany w lutym 1981 roku debiutancki album studyjny artystki zatytułowany Iza. Płyta została zamówiona w rekordowym nakładzie blisko miliona egzemplarzy, jednak z przyczyn technicznych na rynek trafiło zaledwie 50 tys. egzemplarzy oraz kaseta magnetofonowa. Promujące ją single rozeszły się jednak w nakładzie ponad 300 tys. sztuk. Po zakończeniu współpracy z Budką Suflera po wspólnej trasie w lutym 1981 roku, promującej wydanie ich wspólnego albumu, piosenkarka rozpoczęła współpracę z wrocławskim zespołem Stalowy Bagaż. Ich premierowy występ miał miejsce w maju tego roku na festiwalu Rock Arena w Poznaniu. W czerwcu Trojanowska wystąpiła z zespołem na 19. KFPP w Opolu, gdzie zaprezentowała utwory „Na bohaterów popyt już minął” oraz „Pieśń o cegle”, które trafiły na ich wspólną EP-kę, która rozeszła się w ponad 100 tys. egzemplarzy. Drugą z piosenek wykonała ubrana w strój z ZMP-owskim czerwonym krawatem, co wywołało spore kontrowersje w mediach. Po występie zarząd krakowskiego oddziału ZSMP wystosował protest przeciwko rzekomemu sprofanowaniu symbolu tej organizacji przez artystkę.
Od końca 1981 roku nagrywana była kolejna płyta studyjna Trojanowskiej zatytułowana Układy, która ukazała się w 1982 roku. Zagrali na niej wykonawcy, tacy jak m.in.: Aleksander Mrożek, Jan Borysewicz, Wojciech Bruślik, Andrzej Dylewski i Janusz Grzywacz. Album prezentował bardziej rockowe brzmienie niż pierwsza płyta piosenkarki. Na płycie znalazły się kolejne przeboje w jej dorobku: „Karmazynowa noc”, „Brylanty” oraz „Obce dni”. W lipcu tego samego roku Trojanowska nagrała wspólnie z Tadeuszem Nalepą płytę zatytułowaną Pożegnalny cyrk, zawierającą utwory silnie krytykujące stan wojenny. Cenzura nie dopuściła do wydania albumu, który czekał na wydanie jedenaście lat. W tym okresie Trojanowska była z jednej strony atakowana przez „Solidarność” za pokazany w telewizji występ w Sali Kongresowej, a z drugiej strony szykanowana przez władzę za odmowę kolejnych występów. Wraz z mężem zdecydowała się na emigrację: przebywała w Holandii, USA, Wielkiej Brytanii, a w 1987 roku osiadła w Berlinie Zachodnim.
Wide ThumbClearartFanartBanner
User Comments